Aγαπητοί γονείς,
Τις μέρες αυτές θα
έχετε ακούσει πολλά για τις αλλαγές που
θα γίνουν από τον Σεπτέμβρη στο χώρο
της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Με αυτή
την επιστολή θα θέλαμε να ακούσετε και
τη θέση των μάχιμων εκπαιδευτικών που
αγωνίζονται και μοχθούν καθημερινά για
το δημόσιο σχολείο. Ξέρουμε πολύ καλά
ότι όσο περνάει ο καιρός η καθημερινότητά
η δική σας αλλά και η δική μας γίνεται
όλο και πιο δύσκολη. Οι ανάγκες μας για
μια αξιοπρεπή ζωή, για μόνιμη και σταθερή
δουλειά, για μισθό που θα μας επιτρέπει
να ζούμε με αξιοπρέπεια, για κοινωνική
ασφάλιση και σύνταξη έχουν μπει χρόνια
τώρα στον «κόφτη» των μνημονίων. Το
μαχαίρι το κρατούν οι κυβερνήσεις που
εναλλάσσονται στην εξουσία, η Ευρωπαϊκή
Ένωση, το ΔΝΤ και οι τράπεζες. Στον ίδιο
«κόφτη» έχει μπει χρόνια τώρα και η
δημόσια εκπαίδευση.
Πριν σας εξηγήσουμε
συγκεκριμένα τι σημαίνουν οι αλλαγές
που αποφασίστηκαν, σας
λέμε από την αρχή καθαρά το εξής: οι
αλλαγές που αποφασίστηκαν, δεν γίνονται
με κριτήριο τις παιδαγωγικές και
μορφωτικές ανάγκες των παιδιών σας. Δεν
είναι αντικείμενο συγκεκριμένης
επιστημονικής επεξεργασίας και
παιδαγωγικής έρευνας, καθώς ο διάλογος
του Υπουργείου Παιδείας είναι
προσχηματικός. Γίνονται με το ένα και
μοναδικό κριτήριο, αυτό των περικοπών
στη δημόσια εκπαίδευση και της συρρίκνωσης
των εκπαιδευτικών δαπανών.
Η εξοικονόμηση είναι το κύριο μέλημά
τους και όχι η ενίσχυση του δημόσιου
σχολείου.
Η κυβέρνηση
ισχυρίζεται ότι καθιερώνει ένα νέο τύπο
ολοήμερου σχολείου, ότι επιδιώκει την
καθιέρωση της δίχρονης προσχολικής
αγωγής και ότι ενδιαφέρεται γα την
ειδική αγωγή.
Ποια είναι η αλήθεια
:
1. Ως
«ενιαίο τρόπο λειτουργίας του ολοήμερου»
το Υπουργείο Παιδείας αποφάσισε ότι σε
όλα τα σχολεία οι μαθητές θα σχολούν
στις 13.15. Ταυτόχρονα
κόβει την πρωινή ζώνη και την ενισχυτική
διδασκαλία, αφαιρεί
διδακτικά αντικείμενα και μειώνει ώρες
από μαθήματα στα σχολεία ΕΑΕΠ, προσθέτει
κάποιες ώρες από μαθήματα που δεν υπήρχαν
στα «κλασικά» ολοήμερα (εικαστικά,
θεατρική αγωγή, πληροφορική). Γιατί το
κάνει αυτό; Τα πράγματα είναι απλά: με
αυτό τον τρόπο υπολόγισαν ότι μπορούν
να εξοικονομήσουν ώρες και μέχρι 7.000
εκπαιδευτικούς για να μην υπάρχουν κενά
και να «λειτουργήσει» η πρωινή ζώνη και
το ολοήμερο.
2.
Αποδομούν την όποια παιδαγωγική
λειτουργία του ολοήμερου σχολείου και
το μετατρέπουν σε παιδοφυλακτήριο,
χωρίς ουσιαστικό παιδαγωγικό περιεχόμενο.
Πώς γενικεύεται λοιπόν ένα ολοήμερο
σχολείο όταν
το υπουργείο καταργεί πια και με νόμο
τους δασκάλους που το λειτουργούσαν;
Με 45λεπτη μελέτη και ολίγον από Μουσική,
Εικαστικά ή Πληροφορική, ανάλογα με το
τι θα έχει στη διάθεσή του το κάθε
σχολείο, αν φυσικά θα έχει. Γιατί αν δεν
έχει δεν θα το λειτουργεί. Τόσο απλά.
3.
Την ίδια στιγμή επιδιώκουν να κλείσουν
ολοήμερα τμήματα και να αποκλείσουν
παιδιά από το ολοήμερο πρόγραμμα
διαμορφώνοντας αυστηρά κριτήρια εγγραφής
σε αυτό. Στο νόμο που ήδη δημοσιεύτηκε
λέει ότι για να παρακολουθεί το παιδί
σας το ολοήμερο, πρέπει και οι δύο γονείς
να βεβαιώνουν από τον εργοδότη τους (!)
ότι εργάζονται ή να προσκομίσουν κάρτα
ανεργίας, σε μια εποχή εκρηκτικής
ανεργίας, εργασιακής περιπλάνησης και
μαύρης εργασίας. Να το πούμε ανοικτά,
εμείς θέλουμε να έχουν πρόσβαση στο
ολοήμερο σχολείο όσα παιδιά το θέλουν
και το έχουν ανάγκη για να μπορούν να
βοηθηθούν μαθησιακά και να απασχολούνται
με τα αντικείμενα που τους αρέσουν.
4.
Με το νέο ωρολόγιο πρόγραμμα, επιδιώκεται
να δημιουργηθούν πλεονάσματα ωρών στους
δασκάλους για να συμπληρώνουν το ωράριο
τους στο ολοήμερο ή σε άλλα σχολεία. Με
αυτό τον τρόπο διαλύουν τη σχέση δασκάλου
– μαθητών και δημιουργούν τμήματα που
θα έχουν έναν δάσκαλο για μαθηματικά-
γλώσσα, έναν για ιστορία και φυσική,
κάποιον άλλον για γεωγραφία κ.ο.κ . Ο
κατακερματισμός όμως της μαθησιακής
διαδικασίας, υπονομεύει το παιδαγωγικό
κλίμα στις σχολικές τάξεις και ανατρέπει
τη βασική παιδαγωγική συνθήκη της
πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης: τη σχέση
δασκάλου – μαθητών, η οποία είναι τόσο
αναγκαία για τις ηλικίες των παιδιών
της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Το
δημοτικό σχολείο δεν είναι μια μηχανή
παραγωγής τυποποιημένων γνώσεων και
ταξινόμησης των παιδιών με βάση τις
επιδόσεις τους , αλλά χώρος
κοινωνικοσυναισθηματικής ανάπτυξης ,
αποδοχής τους, καλλιέργειας της
κοινωνικότητας και της παιδικής
δημιουργικότητας, καθώς και της προσωπικής
ιδιαιτερότητας κάθε παιδιού. Ο δεσμός
με το δάσκαλο της τάξης είναι προϋπόθεση
των παραπάνω.
5.
Στην προσχολική αγωγή το υπουργείο δεν
νομοθετεί τη δίχρονη προσχολική αγωγή
για όλα τα παιδιά. Μάλιστα επί της ουσίας
το ίδιο το Υπουργείο την αναιρεί
ανεβάζοντας το ελάχιστο όριο των παιδιών
που μπορούν να φοιτούν σε ένα τμήμα από
7 - που ίσχυε μέχρι τώρα - στα 14. Αυτό
σημαίνει, ιδίως στις νησιωτικές περιοχές,
μαζικές συγχωνεύσεις τμημάτων και
αποκλεισμό προνηπίων από την προσχολική
αγωγή . Προκειμένου να εξαφανίσουν
χιλιάδες οργανικές θέσεις νηπιαγωγών,
θα δημιουργήσουν τμήματα των 25-27 παιδιών
και θα επιβάλλουν μετακινήσεις νηπίων
μεταξύ νηπιαγωγείων. Η
ευρεία προσπάθεια συγχωνεύσεων -
συμπτύξεων τμημάτων και αύξησης του
αριθμού των μαθητών από το Υπ Παιδείας
φαίνεται ότι θα επιδιωχθεί και μέσα από
τη δημιουργία πολυδύναμων νηπιαγωγείων.
Το
πολυδύναμο
νηπιαγωγείο- τέρας έρχεται σε αντίθεση
με τη φύση και το χαρακτήρα τόσο της
παιδικής ηλικίας, όσο και της πρώτης
προσέγγισης της σχολικής ζωής από τα
νήπια Α και Β ηλικίας που έχουν ανάγκη
από ένα μικρότερο και όχι απρόσωπο
περιβάλλον για την ομαλή τους ένταξη
στη σχολική ζωή.
6.
Το υπουργείο περιορίζει και οδηγεί σε
πλήρη κατάργηση την παράλληλη στήριξη
στο χώρο της Ειδικής Αγωγής και μεταλλάσσει
το ρόλο των τμημάτων ένταξης, με συνέπεια
τον αποκλεισμό πολλών παιδιών από αυτά.
Στο όνομα της κοινωνικής συμπερίληψης,
διαλύονται οι δομές της ειδικής αγωγής
και διαμορφώνεται ένας σύγχρονος
μορφωτικός καιάδας, ανοίγοντας το δρόμο
στην ιδιωτικοποίηση και την επιβάρυνση
του οικογενειακού εισοδήματος.
Οι αλλαγές λοιπόν
που κάνει το Υπουργείο Παιδείας γίνονται
για να φαίνεται ότι όχι μόνο δεν λείπουν
εκπαιδευτικοί αλλά ότι «περισσεύουν».
Προετοιμάζουν
πολλές χιλιάδες απολύσεις αναπληρωτών
εκπαιδευτικών που εδώ και πολλά χρόνια
καλύπτουν τις ανάγκες των παιδιών σας
και τα οργανικά κενά από το πάγωμα των
μόνιμων διορισμών τα τελευταία 6
μνημονιακά χρόνια!!!Να
ξέρετε ότι αυτό σημαίνει ότι θα
«περισσεύουν» και τα παιδιά σας.
Ειδικά στην
περίοδο που οι εργαζόμενοι ρημάζονται
από την κρίση, το δημόσιο σχολείο θα
έπρεπε να μπορεί να στηρίζει ουσιαστικά
και ολόπλευρα τα παιδιά μας – από τη
σίτιση μέχρι τις δομές για τα παιδιά με
ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, από την
υλικοτεχνική υποδομή μέχρι τις
δραστηριότητες εκείνες που δίνουν χαρά
και δημιουργικότητα.
Για να καλύπτονται
οι πραγματικές ανάγκες των παιδιών σας
σε μόρφωση πρέπει το δημόσιο σχολείο
να δουλεύει αλλιώς :
-
Με όλα τα προνήπια και νήπια στα νηπιαγωγεία.
-
Με τμήματα που δεν θα έχουν πάνω από 20 παιδιά στο Δημοτικό.
-
Με όσα τμήματα ένταξης και εκπαιδευτικούς παράλληλης στήριξης χρειάζονται για να καλύπτονται ΟΛΑ τα παιδιά που τα χρειάζονται.
-
Με τμήματα του ολοήμερου που θα τα στηρίζουν δάσκαλοι που θα δουλεύουν αποκλειστικά σε αυτό και που θα γράφονται όσοι μαθητές το θέλουν χωρίς προϋποθέσεις.
-
Με ενισχυτική διδασκαλία, με τάξεις υποδοχής.
-
Με όλους τους συναδέλφους των ειδικοτήτων, μόνιμους που θα δίνουν τη δυνατότητα στα παιδιά να έρχονται σε ουσιαστική επαφή με τα αντικείμενά τους και θα πλουτίζουν το σχολείο και τα παιδιά σας με τέχνη, πολιτισμό, αθλητισμό, τεχνολογία και φαντασία
-
Με γενναία χρηματοδότηση για να μπορούν να καλύπτουν τα νηπιαγωγεία και τα σχολεία τις ανάγκες τους.
-
Αλλά κυρίως με περιεχόμενο που θα κάνει τη γνώση ουσιαστική και όχι κομματιασμένη, που θα δίνει χαρά, που θα τα βοηθά να πατούν στα πόδια τους, που θα τους δίνει τα εφόδια να καταλαβαίνουν τον κόσμο γύρω τους και όχι απλά μερικές δεξιότητες για να ανταγωνίζονται στην εργασιακή ζούγκλα που τα περιμένει στο μέλλον.
Εμείς για αυτό
το σχολείο αγωνιζόμαστε, σε αυτό τον
αγώνα σας θέλουμε μαζί.
