Πίσω από τη φθινοπωρινή κυβερνητική επιτυχία της πλήρους γενίκευσης της ελαστικής απασχόλησης και της όγδοης συνεχόμενης χρονιάς μηδενικών διορισμών, κρύβεται η σκληρή πραγματικότητα της συνεχιζόμενης πολιτικής των περικοπών και του ευέλικτου σχολείου της αγοράς. Οι εικόνες εκπαιδευτικής ντροπής σε Μύκονο – Σαντορίνη, αλλά και στο κηπάριο έξω από τη διεύθυνση πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης με τους εκπαιδευτικούς εν αναμονή με τις βαλίτσες στα χέρια αποτυπώνουν με τον πλέον απτό τρόπο το πώς λειτουργεί πλέον στις μέρες μας το δημόσιο σχολείο.
Στην πράξη, το νέο σχολείο Φίλη είναι ένας μορφωτικός χυλός που οργανώνεται, όχι στη βάση μιας ενιαίας και συγκροτημένης παιδαγωγικής προσέγγισης, αλλά με κριτήριο τα περισσεύματα και τις πλεονάζουσες ώρες των επιμέρους εκπαιδευτικών ειδικοτήτων. Το ωρολόγιο πρόγραμμα και η λειτουργία του ολοήμερου σχολείου καθορίζονται αποκλειστικά στη βάση δημοσιονομικών κριτηρίων, αδιαφορώντας τόσο για τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών μας, όσο και για τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών.
Σε σχέση με το ολοήμερο σχολείο το Υπουργείο επιδιώκει και εύχεται τη διάλυσή του για να περικόψει προσωπικό και προσλήψεις! Το σχέδιο είναι πια πασιφανές! Αν δεν καλυφθούν τα κενά, πολλά σχολεία θα μείνουν από την αρχή της χρονιάς χωρίς ή με «κουτσουρεμένο» ολοήμερο. Την ίδια στιγμή, το νέο ΠΔ 79 καλεί τους γονείς δυο φορές στη διάρκεια της χρονιάς να επαναεπιβεβαιώνουν την αρχική εγγραφή τους και διαγράφει μαθητές μετά από μόλις 15 ημέρες απουσίας (!!!) και στη συνέχεια κλείνει τα τμήματα!!! Σε αυτά, ας προσθέσουμε την κατάσταση που δημιουργεί ο νέος τύπος ολοημέρου. Καταργεί τον υπεύθυνο δάσκαλο και μετατρέπει το ολοήμερο σε μια δομή που την καλύπτουν όσοι έχουν περίσσευμα ωρών. Τα τμήματα ολοημέρων έχουν κάθε μέρα άλλον δάσκαλο για την ώρα της μελέτης, με ότι σημαίνει αυτό για την εκπαιδευτική λειτουργία του. Ο υπολογισμός του σχολείου σε ώρες κι όχι σε τμήματα είναι η βασική αντιπαδαγωγική κατεύθυνση της ασκούμενης πολιτικής, η οποία οδηγεί στην απαξίωσή του ολοήμερου σχολείου.
Με αυτόν τον τρόπο ο νέος τύπος ολοήμερου α) εξασθενεί τη βασική σταθερά των μαθητών γύρω απ’ τον υπεύθυνο δάσκαλο τμήματος, τόσο στο πρωινό υποχρεωτικό ωράριο όσο και στο ολοήμερο, β) ανακατανέμει με καθαρά λογιστικό υπολογισμό τις διδακτικές ώρες εις βάρος της μαθησιακής διαδικασίας,γ) στερεί από πολλούς μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες τη δυνατότητα παρακολούθησης ενισχυτικής διδασκαλίας.Αν στα προαναφερόμενα προσθέσουμε και το γεγονός πως αρκετά ολοήμερα τμήματα λειτουργούν με περισσότερους από 30 μαθητές και με έναν μόνον εκπαιδευτικό, έχουμε την πλήρη εικόνα της απαξίωσης και διάλυσης της σημαντικής αυτής εκπαιδευτικής δομής, με άμεση συνέπεια την έλλειψη στοιχειωδών κανόνων λειτουργίας και ασφάλειας.
Το κράτος ,λοιπόν, θεωρεί το ολοήμερο μια ακριβή δομή που την κλείνει κατά το δοκούν! Αντί να ενισχύσει ουσιαστικά τα ολοήμερα ώστε να παίζουν το ρόλο τους για τη μαθησιακή στήριξη των παιδιών στην εποχή της κρίσης, κάνει τα πάντα για να δικαιολογεί το κλείσιμό τους ή την λειτουργία του με ότι μας περισσεύει.
Σε αυτή την κατεύθυνση, παρά το γεγονός ότι το Π.Δ 79 ενσωματώνει την περσινή διεκδίκηση του εκπαιδευτικού κινήματος να καταλογίζεται η σίτιση ως διδακτική ώρα σε όσους εκπαιδευτικούς συμμετέχουν σε αυτήν, στην πράξη παραμένει ανενεργή. Καταγράφονται προσπάθειες της διοίκησης να αποκλείσει εκπαιδευτικούς από τη συγκεκριμένη ώρα, αν και αναγκαίοι για την υλοποίησή της σίτισης, προκειμένου να κερδίσει ώρες για να καλύψει άλλες διδακτικές τρύπες που δημιουργεί το νέο ολοήμερο σχολείο. Φαίνεται πώς προσαρμόζει το Προεδρικό Διάταγμα αυθαίρετα προκειμένου η διδακτική ώρα της σίτισης να αποδοθεί σε έναν μόνο εκπαιδευτικό τελικά, αγνοώντας την ουσιώδη ανάγκη της συνεπίβλεψης, ιδιαιτέρως σε τμήματα με μεγάλο αριθμό μαθητών για λόγους εύρυθμης λειτουργίας και ασφάλειας.
Τέτοιες πρακτικές δεν πρόκειται να τις ανεχτούμε. Καλούμε ειδικά τους διευθυντές των σχολικών μονάδων, οι οποίοι τον Ιούλη που μας πέρασε ορκίζονταν με θέρμη, στα συμβούλια επιλογής, στους συλλόγους διδασκόντων και στη δημοκρατία να σχεδιάσουν μαζί με τους εκπαιδευτικούς των σχολείων τους το ωρολόγιο πρόγραμμα και να μην λειτουργούν ως διοικητικοί διεκπεραιωτές της κυβερνητικής πολιτικής των περικοπών και της δημοσιονομικής πειθαρχίας.
