Μετά και τη διαδικτυακή ενημέρωση απ'το ΥΠΑΙΘΑ για την ατομική αξιολόγηση του πεδίου Α2, εκτός απ'την εντεινόμενη πίεση, έχει ενισχυθεί και η παραφιλολογία για το τι ισχύει με την περιώνυμη αξιολόγηση.
Καταρχάς να επισημάνουμε για άλλη μια φορά ότι η ατομική αξιολόγηση
αναφέρεται και στους νεοδιόριστους, αλλά
και στους μόνιμους.
Ακούγεται συχνότερα πλέον και σε ... συμβουλευτικό τόνο, αυτό το "
Κάνε την για να ξεμπερδεύεις" (!!), αποσιωπώντας αριστοτεχνικά το
γεγονός ότι "μπαίνοντας" στην αξιολόγηση, όχι μόνο δεν
ξεμπερδεύεις, αλλά αντίθετα εμπλέκεσαι σε μια ατέρμονη αξιολογική
διαδικασία, με μόνη βεβαιότητα τη διαρκή αμφισβήτηση της επιστημονικής
σου επάρκειας, της εργασιακής σου θέσης, της ίδιας της αξιοπρέπειάς σου, αφού
κάθε δύο έτη (απ'τον δ/ντη / τη δ/ντρια, την προϊσταμένη) και κάθε τέσσερα έτη
( απ'τον/την σύμβουλο) προβλέπεται η επανάληψη της ίδιας διαδικασίας.
Μια άλλη προτροπή, επίσης σε ... συμβουλευτικό τόνο είναι η δήθεν
μονιμοποίηση. Πώς, όμως μπορεί να είναι κάποιος βέβαιος για τη μονιμοποίησή
του, όταν το ίδιο το ΥΠΑΙΘΑ διαμηνύει ότι δεν μπορεί να είναι όλοι άριστοι κι
ότι ήδη είναι έτοιμο το πρόγραμμα επιμόρφωσης για όσες και όσους κριθούν μη
ικανοποιητικοί;
Εδώ αξίζει να επισημανθεί ότι αρκεί και μόνο σ'ένα πεδίο η
ένδειξη "μη ικανοποιητικός" για να συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα
επιμόρφωσης.
Αλλά και στο υποθετικό σενάριο επιτυχούς αξιολόγησης, πόσο μόνιμος
μπορεί να αισθάνεται κανείς, όταν αυτή τη διαδικασία θα καλείται να την κάνει
κάθε δύο χρόνια, γνωρίζοντας πως κάθε φορά θα υπάρχουν κι αυτοί που θα
κρίνονται ως μη ικανοποιητικοί;
Αξίζει να σημειωθεί εδώ πως οι δόκιμοι μπορεί να αξιολογούνται κάθε
έτος ως τη ... μονιμοποίηση τους κι ότι αρκετές και αρκετοί που πέρσι
αξιολογήθηκαν κι άλλαξαν περιοχή υπηρέτησης, φέτος θα χρειαστεί να
επαναλάβουν απ'την αρχή την ίδια διαδικασία.
Με λίγα λόγια, ακόμα και με την ψυχρή λογική, η επιλογή είναι Απεργία
- Αποχή, αφού μόνο με αυτόν τον τρόπο προστατεύουμε και τα εργασιακά μας
δικαιώματα και την αξιοπρέπεια μας.
Η επιλογή για
Απεργία - Αποχή ενισχύεται, βέβαια, πολύ περισσότερο, αν στην ψυχρή πραγματικότητα των παραπάνω
διαπιστώσεων προστεθεί και η αμιγώς παιδαγωγική πτυχή, αυτή που
αντιστρατεύεται κάθε απόπειρα χειραγώγησης και επιβολής, λειτουργώντας εποικοδομητικά
μόνο σε ένα ελεύθερο, δημιουργικό σχολικό περιβάλλον συνεργασίας, αλληλεγγύης
και συναδελφικότητας. Τότε η απάντηση σε κάθε παρόμοια προτροπή είναι αυτή
που δίνουν οι χιλιάδες νεοδιόριστοι και οι δεκάδες χιλιάδες συνάδελφοι σε όλη
τη χώρα. Είναι η απάντηση των γραμμάτων που δεν αντέχουν την καταπίεση, είναι η
απάντηση των δασκάλων που εμμένουν στο φως, των δασκάλων που μένουν παιδιά, των
δασκάλων που σε πείσμα της συνεχούς στοχοποίησης και υποβάθμισής τους δίνουν με
αξιοπρέπεια τον αγώνα υπεράσπισης του δημόσιου σχολείου και των μορφωτικών
δικαιωμάτων των μαθητών τους.
Δε συμμετέχουμε
σε καμία φάση της αξιολόγησης, δεν μπαίνουμε στην πλατφόρμα και δεν υπογράφουμε
κανένα μονομερές πρακτικό.
Όλες και όλοι
υπογράφουμε ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΧΗ υπερασπιζόμενοι το δημόσιο δωρεάν σχολείο, την
παιδαγωγική μας ελευθερία, την ίδια την αξιοπρέπεια μας!
