Στις 5- 6 Ιούνη, με αφορμή το “Περιφερειακό Αναπτυξιακό Συνέδριο για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση στο Νότιο Αιγαίο” έρχεται στη Σύρο ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κοινωνικής λεηλασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ, κ. Δραγασάκης, συνοδευόμενος από πολυπληθές κυβερνητικό επιτελείο.
Τα αναπτυξιακά συνέδρια που πραγματοποιούνται σε όλη την Ελλάδα, με κυβερνητική πρωτοβουλία, αποτελούν μέρος της ευρύτερης πολιτικής στρατηγικής της κυβέρνησης για την επόμενη μέρα της χώρας, μετά την υποτιθέμενη έξοδο από τη μνημονιακή επιτήρηση. Αυτό που αποκρύπτεται, πίσω από τα εύηχα συνθήματα “δίκαιη ανάπτυξη”, “εθνική αναπτυξιακή στρατηγική” μέσα από το διάλογο με τους παραγωγικούς φορείς, είναι το σκληρό ταξικό προσωπείο της ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής. Η κυβέρνηση έχει υπογράψει συγκεκριμένους αντιλαϊκούς δημοσιονομικούς στόχους μέχρι το μακρινό 2060 (!), πρόκειται να περικόψει τις συντάξεις από το 2019 και πιθανά και το αφορολόγητο, με αποτέλεσμα την περικοπή ενός μισθού ακόμα και για εργαζομένους των 600 ευρώ. Με δεδομένη τη διατήρηση όλης της υπάρχουσας μνημονιακής νομοθεσίας, η συζήτηση για την προοπτική της χώρας είναι σε τελική ανάλυση κομμένη και ραμμένη στις επιδιώξεις του κεφαλαίου, με απαξιωμένο τον κόσμο της εργασίας και υποταγμένο στη διαρκή λιτότητα και την υπονόμευση των κοινωνικών του δικαιωμάτων.
Η οποία ανάπτυξη υπόσχονται θα βασίζεται πάνω στο μνημονιακό θεσμικό καθεστώς, το οποίο από έκτακτο καθεστώς σε συνθήκες βαθύτατης κρίσης, μετατρέπεται πλέον στην κανονικότητα της επόμενης μέρας. Το ίδιο το αναπτυξιακό σχέδιο άλλωστε που μας θέτουν σε διαβούλευση και διάλογο, μαζί με τους πρόθυμους της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν είναι τίποτα άλλο από μια εξειδίκευση των επιμέρους δεσμεύσεων της ελληνικής κυβέρνησης προς το κουατρέτο στο πλαίσιο της λεγόμενης μεταπρογραμματικής εποπτείας που ξεκινάει μετά τη λήξη του ισχύοντος προγράμματος.
Χαρακτηριστική από αυτή την άποψη είναι και η περίπτωση της Σύρου. Το αναπτυξιακό τους όραμα συνδέεται με τη μετατροπή του ναυπηγείου του Νεωρίου σε ορμητήριο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Με αυτό τον τρόπο, εμπλέκουν τη χώρα σε επικίνδυνους και φιλοπολεμικούς σχεδιασμούς που κάθε άλλο παρά εγγύηση αποτελούν για την ευημερία της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Η λεγόμενη “ευεργετική” γεωπολιτική θέση του Νοτίου Αιγαίου, δεν ανοιγεί γενικά αναπτυξιακές – επενδυτικές ευκαιρίες, αλλά φέρνει όλο και πιο κοντά στους λαούς της περιοχής τα μαύρα σύννεφα του πολέμου και της προσφυγιάς.
Αντίστοιχα, στο πεδίο της εκπαίδευσης, η περιφέρεια Ν. Αιγαίου έχει τη θλιβερή πανελλαδική πρωτιά λειτουργίας των σχολείων με ελαστική και ευέλικτη απασχόληση. Κάθε χρόνο, οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί περιπλανιούνται από νησί σε νησί, χωρίς μόνιμη εργασία, με μισθούς που δεν ανταποκρίνονται στο αυξημένο κόστος διαβίωσης στη νησιωτική Ελλάδα, μένοντας συχνά στο δρόμο, αδυνατώντας να βρουν στέγη στις μεγάλες τουριστικές βιομηχανίες της περιοχής μας. Παρά τα οράματα περί εθνικής ανάπτυξης και εξόδου από την κρίση, το δημόσιο σχολείο διανύει τη ένατη συνεχόμενη χρονιά χωρίς κανένα μόνιμο διορισμό, καθιστώντας τη διαιώνιση της ελαστικής απασχόλησης σε πανελλαδικό μοντέλο απασχόλησης σε όλο το εύρος των εργασιακών σχέσεων. Αυτή η πραγματικότητα υπονομεύει την ισότιμη πρόσβαση των παιδιών της νησιωτικής Ελλάδας στο κοινωνικό δικαίωμα στη μόρφωση, καθώς είναι αδύνατος οποιοσδήποτε ουσιαστικός εκπαιδευτικός σχεδιασμός, ειδικά για τα παιδιά με τις πιο αδύναμες κοινωνικές αποσκευές. Σε αντίθεση με την κυβερνητική αφήγηση περί επαναφοράς στην κανονικότητα, στην πράξη οι διορισμοί εκπαιδευτικών μετατοπίζονται, σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας μετά τον Οκτώβρη και σε βάθος , μάλιστα, τριετίας, αν και εφόσον ασφαλώς το επιτρέψουν οι τότε “δημοσιονομικές συνθήκες”.
Για όλους αυτούς τους λόγους απέναντι στην κυβερνητική φιέστα πρέπει να ακουστεί και η φωνή του κόσμου της εργασίας που βιώνει την κρίση, την ανεργία και την υποαπασχόληση είτε σε συνθήκες ύφεσης είτε σε συνθήκες μεγέθυνσης των επιχειρηματικών κερδών. Την Τετάρτη 6 Ιούνη στις 18:00 στην Περιφέρεια Ν.Αιγαίου διαδηλώνουμε για τη διεκδίκηση των αναγκών και των δικαιωμάτων μας. Στις κυβερνητικές φιέστες, διαιώνισης της λιτότητας, απαντάμε με τη δύναμη και το δίκιο των αγώνων μας.
Όλοι και όλες στο δρόμο.
