Ο σύλλογος
από την περσινή χρονιά είχε επισημάνει
ότι η υπόσχεση για τη γενίκευση της
δίχρονης προσχολικής αγωγής ήταν ένα
πουκάμισο αδειανό καθώς αυτή
πραγματοποιήθηκε σε δήμους στους οποίους
η προσχολική αγωγή και εκπαίδευση ήταν
ήδη πραγματικότητα. Από τους 184 δήμους
στους οποίους υλοποιήθηκε η υπόσχεση,
οι 154 είχαν πληθυσμό μικρότερο από
15.000. Στην πράξη, η κυβέρνηση υλοποιεί
την πολιτική των μηδενικών δαπανών για
τα νηπιαγωγεία την ίδια στιγμή που
ισχυρίζεται ότι ενδιαφέρεται για την
προσχολική αγωγή και εκπαίδευση.
Παράλληλα, είχαμε επισημάνει ότι ο
αναβαθμισμένος ρόλος των δημάρχων για
την υλοποίηση ή μη της υποχρεωτικότητας,
μιας κρίσιμης βαθμίδας του δημόσιου
σχολείου, ενέχει τεράστιους κινδύνους
για το μέλλον συνολικά του δημόσιου
σχολείου, στο πλαίσιο της συνολικής
πολιτικής της λεγόμενης αποκέντρωσης,
δηλαδή της ιδιωτικοποίησης της δημόσιας
εκπαίδευσης.
Την ίδια
στιγμή καταγγείλαμε με τον πλέον σαφή
τρόπο και την πολιτική της ΚΕΔΕ (συλλογικού
οργάνου της τοπικής αυτοδιοίκησης) που
πίεζε να διατηρηθεί το υπάρχον καθεστώς
της εμπορευματοποίησης της προσχολικής
αγωγής, προκειμένου να ενοποιηθεί η
εποπτεία της στις ηλικίες 0-6 διαμέσου
των voucher. Το ενδιαφέρον των δήμων για
αυτές τις ηλικίες συμβαδίζει με το
ευρύτερο όραμα της πλειοψηφίας της
ΚΕΔΕ για μια αγορά προσχολικής αγωγής
και εκπαίδευσης, η οποία θα λειτουργεί
με κουπόνια, ανοίγοντας προοπτικά το
δρόμο για τη συνολική λειτουργία του
δημόσιου σχολείου με αυτούς τους όρους.
Στη βάση
των δύο παραπάνω πολιτικών συμπληγάδων
ως σύλλογος τονίσαμε αταλάντευτα, χωρίς
καμιά διαπραγμάτευση με τη διοίκηση
και τους δήμους, την άμεση γενίκευση
της προσχολικής εκπαίδευσης και αγωγής,
θεωρώντας ούτε ότι ένα παιδί δεν πρέπει
να μείνει έξω από το δημόσιο νηπιαγωγείο.
Αυτή είναι η θέση του κλάδου, αυτή η θέση
εκφράζει την εργαζόμενη πλειοψηφία και
τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών
μας.
Στη βάση των παραπάνω το 2χρονο υποχρεωτικό
νηπιαγωγείο καθιερώθηκε και στη Σύρο
και στη Μύκονο. Ο δήμος Τήνου αρνήθηκε
πέρσι, με πρόσχημα την έλλειψη υποδομών,
αν και στην πραγματικότητα η αντίθεσή
του ήταν πολιτική και ιδεολογική, καθώς
συντάσσεται έμμεσα αλλά ανοικτά με τις
θέσεις της ΚΕΔΕ. Αν σε ένα ημιαστικό
δήμο, στον οποίον η υποχρεωτικότητα
είναι ήδη σχεδόν εμπεδωμένη πραγματικότητα
αρνείται να μπει σε οποιαδήποτε συζήτηση
για την υποχρεωτικότητα κατανοούμε
πολύ καλά τι θα συμβεί σε ένα πολυπληθή
δήμο όπως αυτόν της Αθήνας ή της
Θεσσαλονίκης. Στην πραγματικότητα
αρνείται την υποχρεωτικότητα έστω και
αν πρόκειται μόνο για μια αίθουσα. Αυτό
και μόνο αποδεικνύει την πολιτική και
όχι πρακτική βάση, της άρνησής του.
Την
Παρασκευή
9
Νοέμβρη συγκλήθηκε η τριμερής επιτροπή
για την υποχρεωτικότητα στο νησί της
Τήνου για τη φετινη χρονιά. Αν και πέρασε
ένα εξάμηνο από την προηγούμενη, ο δήμος
Τήνου δεν έκανε στο μεσοδιάστημα τίποτα
απολύτως και επανέλαβε την περσινή του
θέση. Δεν τοποθετήθηκε αν επιθυμεί το
υποχρεωτικό δημόσιο νηπιαγωγείο, ούτε
για το ποιές ήταν οι ενέργειες του το
τελευταίο διάστημα. Ζήτησε τελικά χρόνο
να συζητήσει με τη ΔΕΠ και τη σχολική
επιτροπή, χωρίς να τοποθετηθεί για
τίποτα, επιθυμώντας μάλλον να κερδίσει
χρόνο και να βρεί πολιτικά ερείσματα.
Εμείς
επαναλάβαμε τη θέση μας και
τη θέση του κλάδου και της Γ.Σ μας για
άμεση γενίκευση της δίχρονης προσχολικής
αγωγής και εκπαίδευσης, χωρίς όρους και
προϋποθέσεις. Θεωρούμε ότι η γενικόλογη
επίκληση της έλλειψης υποδομών, λειτουργεί
τελικά προσχηματικά για την απόρριψη
οποιασδήποτε συζήτησης. Να θυμίσουμε
ότι στο σύλλογο μας, πάνω από το 50% των
σχολικών μονάδων των δημοτικών σχολείων
είναι εξίσου ακατάλληλες, ενώ για χρόνια
στην Τήνο, με ευθύνη υποθέτουμε και του
δήμου (πριν την κατασκευή του 3ου
δημοτικού) γίνονταν μαθήματα σε
καταστήματα έξω από το κύριο σχολικό
συγκρότημα, αλλά ουδέποτε τέθηκε ζήτημα
υποχρεωτικότητας του δημοτικού σχολείου.
Κάποιοι επιχειρούν μάλλον να μας
κοροϊδέψουν, όλοι αυτοί (κυβερνήσεις –
δήμοι) που στοιβάζουν εδώ και χρόνια τα
παιδιά μας σε ακατάλληλα κτήρια, χωρίς
εργασίες συντήρησης . Να επισημάνουμε
επίσης ότι εμείς ουδέποτε μπήκαμε σε
συζητήσεις διαχειριστικού χαρακτήρα
(ποιά αίθουσα κτλ), καθώς αυτή είναι
υποχρέωση του δήμου και της διοίκησης.
Να αναλάβουν άμεσα τις ευθύνες τους.
Διεκδικούμε
και παλεύουμε συνεπώς για ένα σύγχρονο
νηπιαγωγείο και δημοτικό σχολείο με
τις αντίστοιχες υποδομές (σχολική
εγκατάσταση, εργαστήρια, βιβλιοθήκες,
αίθουσα ολοήμερου κτλ) μαζί με την
κοινωνία, αλλά δεν παραδίδουμε σε κανέναν
το δικαίωμα στο δημόσιο νηπιαγωγείο με
πρόσχημα γενικά και αόριστα τις
“υποδομές”. Πόσο μάλλον όταν είναι
εμφανές ότι δεν υπάρχει κανένα πραγματικό
ενδιαφέρον, καθώς η συζήτηση αφορά μια
αίθουσα, διάσταση που ο δήμος σκόπιμα
αποσιωπά ή μεγαλοποιεί, χωρίς να έχει
κάνει κάτι ουσιαστικά . Θέλει το δίχρονο
δημόσιο νηπιαγωγείο ναι ή όχι;
Αλλά και τακτικά μιλώντας, γιατί να
πιεστεί ο οποιοσδήποτε δήμος και η
οποιαδήποτε κυβέρνηση για ένα σύγχρονο
δημόσιο νηπιαγωγείο, όταν το τελευταίο
συνεχίζει να βρίσκεται στη θολή ζώνη
του διπλού δικτύου (δημόσιο νηπιαγωγείο
αλλά και δημοτικές και ιδιωτικές
επιχειρήσεις προσχολικής αγωγής) και
της ιδιωτικοποίησης; Το ζήτημα, με αυτό
τον τρόπο, θα παραπέμπεται αιώνια στις
ελληνικές καλένδες. Αντίθετα η
υποχρεωτικότητα είναι το πρώτο και
αποφασιστικό (αλλά όχι τελικό) βήμα ενός
διαρκούς αγώνα για ένα δημόσιο νηπιαγωγείο
που θα αντιστοιχεί στις ανάγκες της
εργαζόμενης πλειοψηφίας του 21ου αιώνα.
Στη βάση
των παραπάνω θεωρούμε αυτονόητη τη
γενίκευση της υποχρεωτικότητας και
στην Τήνο για την οποία παλεύουμε με
βάση τις αποφάσεις της Γ.Σ μας και
συνεχίζουμε τον αγώνα μας για ένα
σύγχρονο δημόσιο νηπιαγωγείο για όλους
τους μαθητές μας.
