Μετά την πεντάμηνη μάχη που έδωσε το εκπαιδευτικό
κίνημα ενάντια στην «αυτοαξιολόγηση της
σχολικής μονάδας», που απονομιμοποίησε τη λογική της αξιολόγησης και κατέδειξε
τις πραγματικές πολικές στοχεύσεις της (κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων,
ιδεολογική χειραγώγηση και πειθαναγκασμός, προετοιμασία για δεξαμενή νέων
διαθεσιμοτήτων-απολύσεων), η μάχη πέρασε και στον υπόλοιπο δημόσιο τομέα.
Στο Δημόσιο, όπου σύμφωνα με το νόμο Μητσοτάκη, (ν. 4250) το 15% των
εργαζόμενων αξιολογούνται υποχρεωτικά “ελλιπείς”, προκειμένου να δημιουργηθεί
μια μόνιμη δεξαμενή για απολύσεις-διαθεσιμότητες, ήταν συντριπτική η συμμετοχή
των συναδέλφων στην απεργία-αποχή της ΑΔΕΔΥ. Μάλιστα σε πρώτη φάση ακόμα και
μια σημαντική μερίδα διευθυντών αρνήθηκε να προχωρήσει στον επιμερισμό των
ποσοστών. Η μεγάλη πλειοψηφία
των εργαζομένων δεν παρέδωσε την έκθεση αυτοαξιολόγησης και η κυβέρνηση
αναγκάστηκε σε συνεχείς υποχωρήσεις ως προς την υλοποίηση του Νόμου 4250. Ενώ ο νόμος αρχικά προέβλεπε ότι θα έχει
ολοκληρωθεί η διαδικασία μέχρι τέλος Ιουνίου, οι προθεσμίες μετατέθηκαν
τέσσερις φορές και τελικά πήγαν στο τέλος Οκτωβρίου.
Το κίνημα ενάντια στην αξιολόγηση στο δημόσιο, με μαζικότητα, επιμονή,
αποφασιστικότητα και διάρκεια, κέρδισε μια μικρή νίκη. Ανάγκασε την κυβέρνηση
σε μια μερική έστω υποχώρηση και κέρδισε τον αναγκαίο χρόνο για να οργανωθεί
μια γενική νικηφόρα αντεπίθεση για την κατάργηση των νόμων της αξιολόγησης. Η
ΑΔΕΔΥ με νέα απόφαση του Γενικού Συμβουλίου της στις 21 Αυγούστου, επαναπροκηρύσσει
την απεργία-αποχή και την επεκτείνει και στην εκπαίδευση: Απεργία-αποχή από όλες τις
διαδικασίες υλοποίησης της ατομικής αξιολόγησης (ΠΔ 152/13) των εκπαιδευτικών, αλλά και της
αυτοαξιολόγησης – αξιολόγησης της σχολικής μονάδας και κάθε διαδικασία αξιολόγησης
του εκπαιδευτικού έργου που πραγματοποιείται σε υλοποίηση του σχετικού
νομοθετικού πλαισίου (ν. 4024/11, ν. 4142/13, ΠΔ 152/13, ν. 3848/10, ν.
3679/10)».