Εδώ και δύο χρόνια το εκπαιδευτικό κίνημα έδωσε μια μεγάλη μάχη ενάντια στο νομοθετικό πλαίσιο για την αξιολόγηση που διαμόρφωσε η προηγούμενη κυβέρνηση. Με τους αγώνες μας, συμβάλαμε καθοριστικά στην ιδεολογική, πολιτική και επιστημονική απονομιμοποίηση των αξιολογικών διαδικασιών. Αποδείξαμε, με βάση και τη διεθνή εμπειρία, ότι η αξιολόγηση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της αντιεκπαιδευτικής νεοφιλελεύθερης πολιτικής Ε.Ε-ΟΟΣΑ, ότι δεν μπορεί να διαχωριστεί σε καλή και κακή, «παιδαγωγική» ή τιμωρητική, αλλά συνδέεται άμεσα με την προσπάθεια ιδεολογικής χειραγώγησης και υποταγής των εκπαιδευτικών, κατηγοριοποίησης των σχολικών μονάδων και μισθολογικής καθήλωσης και απόλυσης.
Δεν υπάρχει κάποια ουδέτερη και αντικειμενική τεχνολογία αξιολόγησης, καθώς η τελευταία συνδέεται πάντα άμεσα με τους σκοπούς και τους στόχους της κυρίαρχης εκπαιδευτικής πολιτικής. Η πραγματική συζήτηση για το εκπαιδευτικό κίνημα ξεκινάει πάντα από το ερώτημα ποιο σχολείο για ποια κοινωνία. Αυτό το κομβικό ερώτημα προσπαθεί να αποφύγει η συζήτηση περί “αντικειμενικής αξιολόγησης” μετατοπίζοντας την ευθύνη για τη σχολική αποτυχία στους εκπαιδευτικούς, τα σχολεία και τους ίδιους τους μαθητές μας. Ο αγώνας ενάντια στην αξιολόγηση δε δόθηκε επομένως από συντεχνιακές θέσεις! Ήταν και παραμένει αγώνας για την υπεράσπιση και προάσπιση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του σχολείου, για το σχολείο των όλων και των ίσων και για την προστασία της εργασιακής θέσης των εκπαιδευτικών σε αυτό.
Εκτιμούμε ότι σε ένα σχολείο διαλυμένο από τις μνημονιακές πολιτικές, με τεράστιες ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό, υποχρηματοδοτούμενο και με ένα μορφωτικό περιεχόμενο προσανατολισμένο στις δεξιότητες και την εργασιακή ευελιξία-ανασφάλεια την ανακίνηση και πάλι του ζητήματος της αξιολόγησης-αποτίμησης του εκπαιδευτικού έργου πλήρως αποπροσανατολιστική. Επιδιώκει να συγκαλύψει ή να αποφύγει το μέγεθος της εκπαιδευτικής κρίσης που δημιούργησε η κυρίαρχη πολιτική τα τελευταία 5 χρόνια.
Από αυτή την άποψη απαιτούμε την πλήρη και καθολική ικανοποίηση των αιτημάτων μας που σημαίνει κατάργηση όλου του νομοθετικού οπλοστασίου που αφορά την αξιολόγηση, των νόμων 4024/11, 4142/13, ΠΔ 152/13, 3848/10, 3679/10, 2525/1997 και 2986/2002, καθώς και όλων των εγκυκλίων και υπουργικών αποφάσεων που τους συνοδεύουν. Η αναστολή αντί της κατάργησης, αφήνει ανοιχτή την πόρτα σε απόπειρες επαναφοράς της αξιολόγησης με βάση τις πολιτικές εξελίξεις. Επιτρέπει να παραμένει ενεργή μια απειλή που το εκπαιδευτικό κίνημα αντιπάλεψε μαχητικά όλο το προηγούμενο διάστημα. Μπορεί να λειτουργήσει εκβιαστικά για να γίνουν αποδεκτές άλλες λύσεις σχετικά με υποτιθέμενη «καλή» αξιολόγηση. Γι’ αυτό και ζητάμε τώρα κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου! Αυτό ήταν το αίτημα άλλωστε του εκπαιδευτικού κινήματος όλο το προηγούμενο διάστημα.
Κάθε προσπάθεια εφαρμογής οποιασδήποτε αξιολογικής διαδικασίας, από οποιαδήποτε κυβέρνηση, θα μας βρει απέναντί της. Μέσα από μαζικές συλλογικές διαδικασίες θα αποτρέψουμε την εφαρμογή της.
