Μια λέξη κυριαρχεί τις τελευταίες εβδομάδες στο κυρίαρχο πολιτικό σκηνικό : ο εθνικός διάλογος. Εθνικός διάλογος για το ασφαλιστικό, την παιδεία, το μεταναστευτικό. Η συζήτηση περί εθνικού διαλόγου δεν μπορεί να εξαπατήσει ωστόσο κανένα εργαζόμενο. Η κυβέρνηση και το μπλοκ εξουσίας, διαμέσου εθνικού διαλόγου, προσπαθούν να διαμορφώσουν συνθήκες κοινωνικής συναίνεσης και αποπροσανατολισμού του λαϊκού κινήματος για την επιβολή προσυμφωνημένων μνημονιακών μέτρων. Αν σε κάτι μπορεί να μας βοηθήσει ο εθνικός διάλογός τους είναι στο να κατανοήσουμε το μέγεθος της καπιταλιστικής επίθεσης στα ασφαλιστικά, κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα του κόσμου της εργασίας.
Δεν μπορούν να υπάρχουν αυταπάτες. Με την έκθεση των εμπειρογνωμόνων για το ασφαλιστικό οδηγούμαστε σε ένα πλήρως κεφαλαιοποητικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης που θα καθορίζεται από τις δυνάμεις της αγοράς και την αρχή της εξατομίκευσης, οδηγώντας όλους τους εργαζόμενους, όλων των γενεών, στην κοινωνική εξαθλίωση. Ένα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης που θα ενοχοποιεί τους ίδιους τους εργαζόμενους για την ανεργία, την ελαστική – μαύρη απασχόληση, τη μείωση των μισθών και την κατάρρευση των αποθεματικών των ταμείων. Με περίσσιο κυνισμό, οι εργαζόμενοι καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα της εγκληματικής πολιτικής των τελευταίων δύο δεκαετιών των κυβερνήσεων του κεφαλαίου, της Ε.Ε και του ΔΝΤ στο πεδίο της κοινωνικής ασφάλισης.
Την στιγμή που οι τράπεζες ανακεφαλαιοποιούνται, για ακόμη μια φορά, με το εισόδημα του ελληνικού λαού, η δημόσια δαπάνη για την κοινωνική ασφάλιση θα πρέπει να περιοριστεί δραστικά στο όνομα της αποπληρωμής του ληστρικού χρέους και των πλεονασματικών προϋπολογισμών. Στο προϋπολογισμό του 2016 υπάρχουν περικοπές 1,8 δις που σχετίζονται άμεσα με τα ασφαλιστικά ταμεία, την ίδια στιγμή που οι τράπεζες θα χρειαστούν τουλάχιστον άλλα 10 δις, με δεδομένη πάντα την κυριαρχία των ιδιωτών και των ποικίλων επιχειρηματικών funds στις διοικήσεις τους. Αυτή είναι η ταξική αριθμητική της πολιτικής της Ε.Ε που έχει πλήρως υιοθετήσει η μεταλλαγμένη κυβέρνηση της Αριστεράς.
Αντίστοιχα, ο εθνικός διάλογος στην εκπαίδευση που ανακοίνωσε ο κ. Φίλης έχει ήδη προκαθορισμένο το πλαίσιο του : την υιοθέτηση της έκθεσης ΟΟΣΑ για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Εθνικός διάλογος επομένως σημαίνει συναίνεση στην αξιολόγηση σχολείων, μαθητών, εκπαιδευτικών, μείωση της δημόσιας δαπάνης για το σχολείο, μηδενικοί διορισμοί, αύξηση ωραρίου, αύξηση της αναλογίας μαθητών – εκπαιδευτικών και ιδιωτική – επιχειρηματική διοίκηση των σχολικών μονάδων. Ο υπουργός των κλειστών, μέχρι τον Οκτώβρη, σχολικών μονάδων, ο υπουργός , που ανοίγει τα ολοήμερα σχολεία στα νησιά ευθύνης του συλλόγου μας το Δεκέμβρη, έχει το πολιτικό θράσος να μας καλεί σε διάλογο. Είναι βαθιά νυχτωμένος. Στην “εθνική ομάδα των μνημονίων” απαντάμε με την ανατρεπτικότητα των αγώνων μας , με την ενότητα και την συσπείρωση του έθνους των εργαζομένων. Δεν πρόκειται να συναινέσουμε στη μορφωτική και εργασιακή “γενοκτονία” της νέας γενιάς.
Τέλος είναι δεδομένο ότι θα ψηφίσουν το νέο μισθολόγιο – φτωχολόγιο στο δημόσιο και το μεσοπρόθεσμο της τριετίας 2016-9 λίγο πριν τις γιορτές, προκειμένου να δημιουργήσουν συνθήκες τετελεσμένου στους εργαζομένους. Αυτή είναι η δημοκρατία του εθνικού διαλόγου : υποταγή άνευ όρων στις μνημονιακές υποχρεώσεις της χώρας.
Η απεργία στις 3 Δεκέμβρη δεν είναι απλά μια γραφειοκρατική υποχρέωση όπως πιστεύουν οι ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, αλλά μια πραγματική μάχη για τα κοινωνικά δικαιώματα του κόσμου της εργασίας, για το σήμερα και το αύριο της ζωής μας. Για την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης -Ε.Ε-ΔΝΤ, για να μπλοκάρουμε τη μέγγενη των αντιλαϊκών “προαπαιτούμενων”.
Πέμπτη 3 Δεκέμβρη στις 10:30 στην Περιφέρεια Νοτίου
Αιγαίου
