Αγαπητοί γονείς , συνάδελφοι / ισσες
Ως σύλλογος από την αρχή της πανδημίας και του κλεισίματος των σχολείων είχαμε επισημάνει τα εξής :
α. To υπουργείο Παιδείας επιχειρεί να αξιοποιήσει την κρίση για να προχωρήσει σε συγκεκριμένες εκπαιδευτικές αλλαγές τις οποίες κρίνουμε αντιεκπαιδευτικές και αντιλαϊκές. Καθόλου τυχαία ετοιμάζεται να καταθέσει εν μέσω πανδημίας εκπαιδευτικό Πολυνομοσχέδιο, εντείνοντας ακόμη περισσότερο, τους ταξικούς φραγμούς στο λύκειο. Υπογραμμίσαμε τις ανεπάρκειες του υπουργείου στο πεδίο της τηλεκπαίδευσης, καθώς και τα σοβαρά προβλήματα που σχετίζονται με αυτήν (εμπορευματοποίηση, πολιτική εντυπωσιασμού, ανεπάρκεια τεχνολογικών προδιαγραφών, ζήτημα προσβασιμότητας όλων των παιδιών, προσωπικά δεδομένα). Τα ζητήματα που προέκυψαν με τον εφοδιασμό των οικογενειών με τεχνολογικό εξοπλισμό είναι χαρακτηριστικά από αυτή την άποψη : η κυβέρνηση αδιαφορεί, στην πραγματικότητα, για την πρόσβαση της λαϊκής οικογένειας στο συλλογικό αγαθό της μόρφωσης. Όλα τα άλλα ανήκουν στη σφαίρα του κοινωνικού αυτοματισμού. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι η “τηλεκπαίδευση” αποκαλύπτει περίτρανα την πολιτική των μηδενικών διορισμών εδώ και μια δεκαετία στο δημόσιο σχολείο και κυρίως προωθεί τα ποικίλα εκπαιδευτικά σχέδια για ακόμα μεγαλύτερες περικοπές εκπαιδευτικού προσωπικού, διάσταση που η νησιωτική Ελλάδα βιώνει και θα βιώσει με μεγαλύτερη ένταση.
β. Θεωρούμε ότι η παιδαγωγική πράξη είναι μια σχέση μεταξύ ανθρώπων, μια σχέση ζωντανή, μια σχέση διαλεκτικής αλληλεπίδρασης μεταξύ διδασκόντων και διδασκομένων, με σκοπό τη συλλογική αυτογνωσία και την κριτική συνειδητοποίηση και των δύο πόλων της παιδαγωγικής πράξης. Διδάσκουμε τα παιδιά, αλλά και κάθε μέρα διδασκόμαστε από αυτά . Αυτή την αυτονόητη αλήθεια, δυστυχώς πρέπει να την υπογραμμίσουμε στους κάθε λογής λαθρεπιβάτες του δημόσιου σχολείου που θεωρούν ότι η τεχνολογία λύνει όλα τα προβλήματα. Τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη ζώσα εκπαιδευτική πράξη και θεωρούμε επιστημονικά επικίνδυνη την άποψη ότι τα παιδιά πρέπει να περνούν ατελείωτες ώρες μπροστά σε οθόνες. Θεωρούμε πολιτικά και παιδαγωγικά επικίνδυνη την οπτική ότι η ύλη πρέπει να προχωρά κανονικά, όπως ισχυρίζεται το Υπουργείο, καθώς η συγκεκριμένη άποψη λειτουργεί εις βάρος των πιο αδύνατων κοινωνικά και μορφωτικά μαθητών μας. Πόσο μάλλον όταν δεν έχει κατοχυρωθεί η καθολικότητα στην πρόσβαση όλων των παιδιών. Η σχέση δασκάλων και παιδιών δεν μπορεί να εργαλειοποιηθεί για πολιτικές σκοπιμότητες.
γ. Την ίδια στιγμή, με ευθύνη απέναντι στις πρωτόγνωρες συνθήκες που βιώνει η ελληνική κοινωνία, τονίσαμε από την πρώτη ανακοίνωσή μας ότι : “ Οι εκπαιδευτικοί αυτόνομα και σε αντιπαράθεση με την κυβερνητική φλυαρία περί τηλεκπαίδευσης, πρέπει να διατηρήσουμε την επαφή με τους μαθητές μας και τις οικογένειές τους. (..) Ο πρώτος αποφασιστικός κόμβος είναι η αλληλεγγύη και έγνοια μας για τα παιδιά των πιο αδύναμων κοινωνικών ομάδων, που κινδυνεύουν όχι μόνο από τον κορωνοϊό αλλά και την ανεργία των οικογενειών τους και τη φτώχεια . Το βασικό ζήτημα δεν είναι η διδακτική ύλη και τα ποικίλα φυλλάδια εργασίας, αλλά να σταθούμε πρώτα και κύρια, στο μέτρο του δυνατού, στις δοκιμαζόμενες οικογένειες των μαθητών μας . Σε ένα δεύτερο επίπεδο, αναδεικνύουμε την ευρύτερη μορφωτική λειτουργία του σχολείου, με κάθε πρόσφορο τεχνολογικό μέσο και εκπαιδευτικό περιεχόμενο”. Λέμε πολύ απλά ότι το ζήτημα είναι τα παιδιά, η κοινωνική και συναισθηματική τους ανάπτυξη και όχι η ύλη. Δεν διεκπεραιώνουμε, δεν φορτώνουμε με ύλη, στεκόμαστε δίπλα στη δοκιμαζόμενη ελληνική κοινωνία και προσπαθούμε να διατυπώσουμε μια άλλη πιο ανθρώπινη και κοινωνική/ συλλογική προοπτική για το σχολείο και τη νέα γενιά . Παλεύουμε για ένα σχολείο πέρα από τις βαθμολογίες, την ύλη και τις πανελλαδικές, για ένα σχολείο της αλληλεγγύης με κέντρο το παιδί, τις ανάγκες του και με κατανόηση για την εργατική οικογένεια που δοκιμάζεται. Αυτή η κρίση είναι και μια ευκαιρία για ένα σχολείο δημοκρατικότερο, με ουσιαστική μορφωτική λειτουργία και όχι για ένα σχολείο της αγοράς, των δεξιοτήτων και της παιδαγωγικής του «φαίνεσθαι».
Με βάση τα παραπάνω, εκτιμούμε ότι είναι πολύ θετικό ότι η Ένωση Γονέων και Κηδεμόνων Σύρου, αλλά και πολλοί σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων πανελλαδικά στέκονται δίπλα στα αιτήματά μας και προβάλλουν τα αυτονόητα. Παλεύουμε μαζί για το δημόσιο σχολείο, για τα παιδιά μας. Σε τελική ανάλυση για μια ανθρώπινη κοινωνία των όλων , των ίσων και των διαφορετικών.
