Εμπαιγμός της κοινωνίας,
εκπαιδευτικών και μαθητών, της λαϊκής
οικογένειας από το υπουργείο Παιδείας,
την κ.α Κεραμέως και την κυβέρνηση!
Το υπουργείο Παιδείας για ακόμη μια φορά στήνει μια επικοινωνιακή παράσταση μπροστά στην κοινωνία αδιαφορώντας για τις πραγματικές ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Τη μία υπόσχεται την καθολική προσβασιμότητα των παιδιών και των εκπαιδευτικών στις νέες τεχνολογίες την επόμενη μιλούν απλά ότι “ η καταγραφή αναγκών εξοπλισμού φορητών ηλεκτρονικών υπολογιστών/συσκευών αφορά αποκλειστικά και μόνο σε ελλείψεις της σχολικής μονάδας και επ’ ουδενί φυσικών προσώπων (εκπαιδευτικών ή μαθητών)” .
Με αυτούς τους όρους εννοούν τη γενίκευση της τηλεκπαίδευσής τους . Εν μέσω καραντίνας αποκαλύπτουν την πολιτική τους γύμνια. Την αδυναμία τους να ανταποκριθούν στις πραγματικές μορφωτικές ανάγκες της εργαζόμενης πλειοψηφίας και το σύνολο των προβλημάτων που ανέδειξε το εκπαιδευτικό κίνημα. Εμπαίζουν την κοινωνία, την ίδια στιγμή, που προσπαθούν με ποικίλες έμμεσες πιέσεις να προωθήσουν την τηλεκπαίδευση της Webex και των διάφορων ιδιωτικών εταιρειών . Η διαδικασία βασίζονταν εξαρχής στη λογική της ατομικής ευθύνης και εξατομίκευσης : τα σχολεία πρέπει να ανιχνεύσουν πιθανές ελλείψεις, τώρα έρχονται να πουν ότι αυτό πρέπει να γίνει με τους πλέον οικονομικούς όρους και σε καμιά περίπτωση για όλα τα παιδιά. Γυμνός ο βασιλιάς, έκθετοι οι κολαούζοι του. Να προσέχουν είναι εκτεθιμένοι σε κάθε περίπτωση, η υποχρεωτική δημόσια εκπαίδευση είναι υπόθεση των όλων, κάθε άλλη σκέψη- για λόγους εντυπωσιασμού/ προετοιμασίας εκπαιδευτικών σχεδίων για το αύριο- αποτελεί εκτροπή .
Αυτοί οι τακτικισμοί δεν μπορούν να νομιμοποιήσουν, σε καμιά περίπτωση, την τηλεκπαίδευση, τις ιδιωτικές επιχειρήσεις που κρύβονται πίσω από αυτήν, τα εκπαιδευτικά σενάρια του ΟΟΣΑ και τους ποικίλους / ες πρόθυμες. Η δημόσια εκπαίδευση απαιτεί καθολική πρόσβαση για όλα τα παιδιά , χωρίς όρους και προϋποθέσεις, η κάθε “εξ' αποστάσεως”, το έχουμε ξαναπεί, δεν είναι εκπαίδευση και παιδαγωγική πράξη, κανένα παιδί δεν μπορεί να μείνει απέξω, το ζήτημα δεν είναι ζήτημα τεχνικών μέσων μόνο, αλλά παιδαγωγικού περιεχομένου και στόχευσης για το σχολείο των όλων, των ίσων και των διαφορετικών.
Το Δ.Σ του συλλόγου μας, για ακόμη μια φορά τονίζει ότι ο κόσμος της εκπαίδευσης πρέπει να λειτουργήσει με γνώμονα τις ανάγκες των παιδιών σε συνθήκες καραντίνας, των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων της εργατικής οικογένειας και των επιπτώσεων που μπορεί να έχουν όλα τα παραπάνω στον παιδικό ψυχισμό. Η συζήτηση δεν είναι τεχνολογική, αλλά βαθύτατα κοινωνική και πολιτική : προς ποια κατεύθυνση στρέφεται ή επιχειρείται να στραφεί το δημόσιο σχολείο ;
Καλούμε τους συναδέλφους / ισσες να μην νομιμοποιήσουν τους τακτικισμούς του Υπουργείου, να ανοίξουν τους δρόμους για την ανάδειξη του σχολείου ως κέντρου πολιτισμού και μόρφωσης κόντρα και ενάντια στο Υπουργείο, τον στείρο τεχνοκρατισμό της κάθε πλατφόρμας και ασφαλώς τη παιδαγωγική του φαίνεσθαι . Κανείς από τους οπαδούς της τηλεκπαίδευσης δεν μας είπε μέχρι σήμερα ποιο σχολείο οραματίζεται και ποιο ρόλο για τη νέα γενιά στη σύγχρονη εποχή. Η κοινωνική και πολιτική γύμνια συμπληρώνεται και από την παιδαγωγική.
Για πιθανές πιέσεις που ασκούνται στους συλλόγους διδασκόντων καλούμε τους συναδέλφους να απευθύνονται στο σύλλογο μας, το σχολείο δεν είναι υπόθεση “τεχνολογιών” . Καμιά διεκπεραίωση, καμιά υποταγή. Για το σχολείο της ζωής στο αύριο, για τα παιδιά μας στο σήμερα και στο τώρα.
