Α. Για τα οικονομικά της ΔΟΕ
Μπροστά στην ολομέτωπη επίθεση που δέχεται ο κλάδος στα δικαιώματά του υπάρχει η ανάγκη της ενίσχυσης και μαζικοποίησης της συλλογικής λειτουργίας των τοπικών συλλόγων και της ΔΟΕ. Η σημερινή κατάσταση, ωστόσο, της ομοσπονδίας, με τη γραφειοκρατική λογική της και τα επαγγελματικά συνδικαλιστικά στελέχη, στην πραγματικότητα οδηγεί τον κλάδο στην εξατομίκευση και την ιδιώτευση. Τα οικονομικά της ομοσπονδίας αποτυπώνουν με το πιο γλαφυρό τρόπο την απομάκρυνση της πλειοψηφίας του Δ.Σ της ΔΟΕ και γενικότερα της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, τόσο από την ανάγκη ανάπτυξης μαζικών αγώνων, όσο και από τις πραγματικές αγωνίες και προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μάχιμοι εκπαιδευτικοί. Το πρόβλημα δε βρίσκεται απλά στο ύψος της ατομικής συνδρομής, αλλά στη συνολική δομή και λειτουργία του επαγγελματικού συνδικαλισμού που αποτελεί προέκταση της διοίκησης και του κράτους, διαμορφώνοντας ιδιαίτερα συμφέροντα προσωπικού καριερισμού, εις βάρος των πραγματικών αναγκών του κλάδου. Η σημερινή οικονομική διαχείριση του συνδικάτου είναι προκλητική και αποτυπώνει το ίδιο το πολιτικό περιεχόμενο του επαγγελματικού συνδικαλισμού.
- Δεν είναι δυνατόν το επιμίσθιο του μέλους του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. να είναι μεγαλύτερο από το χριστουγεννιάτικο δώρο του μάχιμου εκπαιδευτικού
- Δεν είναι δυνατόν η αποζημίωση του μέλους του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. για τις περιοδείες, τα ενοίκια, τα οδοιπορικά, να γίνεται με εφάπαξ υπερβολικά ποσά χωρίς αποδείξεις και παραστατικά
- Δεν είναι δυνατόν να διοργανώνονται ετήσια συνέδρια σε εξωτικές περιοχές και πολυτελή ξενοδοχεία, με αποτέλεσμα την πλήρη υποβάθμιση του παιδαγωγικού, ιδεολογικού τους περιεχομένου και τη μετατροπή των αντιπροσώπων των Συλλόγων σε «τουρίστες».
- Δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει κανένας χρονικός περιορισμός στις θητείες των μελών της ΔΟΕ και επιστροφή στην συνέχεια στις σχολικές αίθουσες
Εκτιμούμε πως η σημερινή απαξίωση των συλλογικών διαδικασιών του κλάδου σχετίζεται με τη απαξίωση μιας συγκεκριμένης μορφής συνδικαλιστικής οργάνωσης, η οποία είναι συνδιαχειριστική και γραφειοκρατική στη λογική της και αποτέλεσε και αποτελεί δεκανίκι σε κάθε κρατική εξουσία. Αυτό το μοντέλο αξιοποιεί σήμερα η κυβερνητική ρητορική και τα κυρίαρχα μμε, προκειμένου να απαξιώσουν συνολικά κάθε μορφή συλλογικής οργάνωσης των εργαζομένων. Μέσα από μια επιχειρηματολογία που συμπυκνώνεται «στο όλοι ίδιοι είναι» καλλιεργείται η απογοήτευση και η παραίτηση του εργαζόμενου κόσμου από τη συλλογική οργάνωση και πάλη. Σε αυτή την κρίσιμη ιστορική καμπή, οι συλλογικές οργανώσεις θα πρέπει να κάνουν μια δυναμική επανεκκίνηση, να μετατραπούν σε δημοκρατικά όργανα αυτοοργάνωσης των εργαζομένων και σε ουσιαστικά μέσα πάλης για την αποτροπή της επίθεσης και για τη διεκδίκηση αυτών που πραγματικά μας ανήκουν. Μόνο μέσα από την οργανωμένη πάλη, το συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων και την αλληλεγγύη και τη συλλογικότητα των ίδιων των εργαζομένων μπορεί να ηττηθεί η αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης, Ε.Ε και ΔΝΤ.
Με βάση το παραπάνω σκεπτικό προτείνουμε στη Γ.Σ της ΔΟΕ τις εξής θέσεις:
- Τον περιορισμό όλων των συνδικαλιστικών προνομίων των μελών του Δ.Σ της ΔΟΕ, την κατάργηση συνεδρίων σε τουριστικούς – ψυχαγωγικούς προορισμούς και διοργάνωση εκπαιδευτικών συνεδρίων σε μεγάλα αστικά κέντρα και σε πανεπιστημιακούς χώρους, την αποζημίωση των μελών της ΔΟΕ για όλα τα έξοδα τους με βάση αποδείξεις και όχι με επιμίσθια και καθορισμένα από πριν ποσά.
- Τον περιορισμό της συνολικής συνδρομής των μελών προς τη ΔΟΕ, χωρίς τον περιορισμό του μεριδίου των πρωτοβάθμιων συλλόγων
- Εναλλαγή μελών του Δ.Σ της ΔΟΕ υποχρεωτικά μετά από μια τετραετία
- Καμιά χρηματοδότηση της ΔΟΕ ή του ΙΠΕΜ ΔΟΕ από κοινοτικούς ή κρατικούς πόρους, οικονομική αυτοτέλεια στο σωματείο
- Την αξιοποίηση των οικονομικών της ΔΟΕ, στην κατεύθυνση της δημιουργίας απεργιακού ταμείου.
Β. Πρόγραμμα Δράσης
Διεκδικητικό πλαίσιο
Α) Ανατροπή του πραξικοπήματος και του μνημονίου κυβέρνησης –κεφαλαίου –ΕΕ –ΔΝΤ και έξοδο από τον «μηχανισμό» στήριξης. Δεν θα πληρώσουμε την κρίση του κεφαλαίου, να πάρουν πίσω όλα τα αντεργατικά μέτρα.
Β) Παύση πληρωμών του χρέους – μη αναγνώριση του χρέους. Απαγόρευση των απολύσεων σε δημόσιο κι ιδιωτικό τομέα, εθνικοποίηση των τραπεζών, αύξηση της φορολόγησης του κεφαλαίου .
Γ) Γενναία αύξηση των δαπανών σε παιδεία, υγεία και κοινωνική ασφάλιση και ταυτόχρονα πάγωμα και δραστική μείωση των στρατιωτικών δαπανών.
Δ) Σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους. Κατάργηση όλων των μορφών ελαστικής απασχόλησης. Πραγματικές αυξήσεις στους βασικούς μισθούς, 1400 αρχικός μισθός (με την αναγκαία αναπροσαρμογή από το 2006). Να καλυφθούν ΤΩΡΑ οι πραγματικές ανάγκες με διορισμό χιλιάδων εκπαιδευτικών σε όλες τις θέσεις (δάσκαλοι, νηπιαγωγοί, εκπ/κοί ειδικοτήτων, ειδική αγωγή, αντισταθμιστική εκπαίδευση κλπ) και βοηθητικού προσωπικού στο δημόσιο σχολείο.
Ε) Υπεράσπιση και διεύρυνση των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων. Καθολικό- δημόσιο- κοινωνικό και όχι επαγγελματικό-ανταποδοτικό ασφαλιστικό σύστημα. Πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια δουλειάς ή 55 χρονών ίση με τον καταληκτικό μισθό με ενσωμάτωση όλων των επιδομάτων. Κρατική ενίσχυση στα ταμεία ΤΩΡΑ. Να χρηματοδοτηθεί άμεσα το ταμείο πρόνοιας και να πληρώσει εδώ και τώρα το εφάπαξ στους συνταξιούχους που ακόμα περιμένουν. Να χρηματοδοτηθεί ο ΟΠΑΔ από τον κρατικό προϋπολογισμό ώστε να ξεπληρώσει τα χρέη του. Πλήρη δωρεάν, ποιοτική ιατρoφαρμακευτική περίθαλψη για όλους χωρίς προϋποθέσεις.
ΣΤ) Ενιαίο δημόσιο, δωρεάν 12χρονο βασικό σχολείο των όλων, των ίσων και των διαφορετικών, χωρίς ταξικούς φραγμούς κι αξιολογήσεις που θα σέβεται τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντα των παιδιών, θα αναπτύσσει την κριτική τους σκέψη, θα προωθεί την αγάπη για τη γνώση κι όχι στην πειθάρχηση, θα τα μάθει να εξηγούν και ν’ αλλάζουν τον κόσμο, θα τα διδάξει αλληλεγγύη, συλλογικότητα, αγωνιστικότητα. Όχι στο ολοήμερο παιδοφυλακτήριο, στη συνεχή επέκταση του σχολικού χρόνου και την εντατικοποίηση. Ο σχολικός χρόνος δεν πρέπει να καθορίζεται απ’ τις ανάγκες της αγοράς όπως στο ολοήμερο αλλά απ’ τις παιδαγωγικές και εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών. Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή για όλα τα νήπια και προνήπια (4-6 ετών). Καμία τροπολογία ακύρωσης της μονοετούς υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής. Όχι στην ιδιωτικοποίηση και την αποκέντρωση των νηπιαγωγείων. Καμία επέκταση ωραρίου των νηπιαγωγών και των νηπιαγωγείων. Νομοθετική κατοχύρωση του ωραρίου των νηπιαγωγών στο επίπεδο όλων των εκπαιδευτικών της Α/θμιας με στόχο την εξίσωση με τα ισχύοντα στη Β/θμια. Νέα αναλυτικά προγράμματα με νέα διάρθρωση σε όλο το 12χρονο σχολείο και νέα βιβλία που να προωθούν την ολόπλευρη γνώση, την κριτική σκέψη και να υπηρετούν τις μορφωτικές ανάγκες όλων των μαθητών ενάντια στην εντατικοποίηση και την αύξηση της ύλης, στον κατακερματισμό της γνώσης, την αποθέωση της πληροφορίας, την ένταση της απόρριψης και της ταξικότητας και το αντιδραστικό ιδεολογικό περιεχόμενο, που προωθούν τα σημερινά βιβλία. Διδακτική στήριξη στους αλλόγλωσσους μαθητές μας με μαθήματα στη μητρική τους γλώσσα, όπως ισχύει κι για τα παιδιά των Ελλήνων μεταναστών.
Η) Υπεράσπιση και διεύρυνση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 15% του προϋπολογισμού. Καθιέρωση 20 μαθητών ανά τμήμα και 15 μαθητών ανά τμήμα στα νηπιαγωγεία και στις Α΄, Β΄ τάξεις. Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στο σχολείο, όχι στους διευθυντές μάνατζερ και αξιολογητές. Αποφάσεις των συλλογών διδασκόντων για την υπεράσπιση και διεύρυνση του ρόλου τους.
Θ) Κατάργηση του αντιεκπαιδευτικού νόμου Διαμαντοπούλου. Επιδιώκουμε να μπλοκάρουμε κάθε μέτρο – πρόγραμμα, πιλοτικό ή γενικό – που έρχεται να υλοποιήσει το «νέο» σχολείο της κρίσης, των περικοπών και της επιχειρηματικότητας, όπως συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολικών μονάδων, πρότυπα επιλεκτικά σχολεία, αξιολόγηση σχολικής μονάδας, νέα αναλυτικά προγράμματα της δεξιότητας και της κατάρτισης, νέο λύκειο των εξεταστικών φραγμών, θεσμό του δόκιμου εκπαιδευτικού και του μέντορα.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ
Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ είναι αναγκαία η συσπείρωση γύρω από τα σωματεία, η δημοκρατία των γενικών συνελεύσεων και ο συντονισμός των ίδιων των σωματείων, έτσι ώστε οι αγώνες να ξεκινούν από την ίδια την εργατική βάση και τα αιτήματα να εκφράζουν τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων και την ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να έχουμε νικηφόρους αγώνες και όχι αναθέτοντας τη διαχείριση των κινητοποιήσεων στις γραφειοκρατικές πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που για χρόνια διάλεξαν την αγωνιστική απραξία και τη συναίνεση στην κυρίαρχη πολιτική και σήμερα δε θέλουν ούτε μπορούν να οργανώσουν νικηφόρο αγώνα. Γιατί είναι δέσμιες της πολιτικής ταξικής συνεργασίας και των προνομίων που αντλούν από τη συνδιαλλαγή με την εργοδοσία, τις κυβερνήσεις και το κράτος. Η γραφειοκρατία σε ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ-ΔΟΕ δε θέλει και δεν αναπτύσσει ένα εργατικό κίνημα ανατροπής της κυβερνητικής πολιτικής.
Ο αγώνας που έχουμε μπροστά μας είναι μακρύς, δύσκολος και διαρκής. Χρειάζεται τη συσπείρωση όλων μας. Την ενωτική μας δράση. Την παρουσία μας. Γνωρίζουμε τις δυσκολίες, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει καθένας μας. Όμως πρέπει να αντιμετωπίσουμε το μέλλον μας με περηφάνια και πάθος, με την αισιοδοξία του δίκιου μας, με τη διεκδίκηση της ζωής μας. Στον μακρύ δρόμο που μπαίνουμε, οι πρώτοι μας εχθροί είναι το ατομικό βόλεμα, η αποσυλλογικοποίηση, η διάσπαση, η περιχαράκωση, η μοιρολατρία.
Συμμετέχουμε μαζικά στα συλλαλητήρια, τις συνελεύσεις και τις απεργίες, προτείνουμε και απαιτούμε, τη συνέχεια και την κλιμάκωση του αγώνα με την οργάνωση Γενικών Απεργιών διάρκειας για την ανατροπή αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής και όλων των νόμων ή ν/σχεδίων. Πανεργατικός ξεσηκωμός ενότητας, εξέγερσης και αγώνα για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.
Η ελπίδα κυοφορείται, μέσα στη δυναμική του αγώνα, στις γενικές συνελεύσεις, στις συζητήσεις στους τόπους δουλειάς, στις εκατοντάδες εκδηλώσεις που οργανώνονται σε όλη τη χώρα. Σήμερα, χρειάζεται να βγούμε ξανά στους δρόμους, όχι μόνο για να πάρουν πίσω τα μέτρα, αλλά για να ορίσουμε ξανά την ίδια μας τη ζωή, στους χώρους δουλειάς, στην παιδεία, την υγεία, το περιβάλλον, τις γειτονιές μας. Είναι σαφές ότι μόνη της, μια κλαδική απεργία διαρκείας δεν μπορεί να παίξει το ρόλο της ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής. Η απεργιακή πρόταση διαρκείας έχει σημασία αν αποκτήσει διακλαδικά και πανεργατικά χαρακτηριστικά, όπως αν κλείσει ο βασικός κορμός στο Δημόσιο (ΟΤΑ – ΥΓΕΙΑ – ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ), με συντονισμένο μέτωπο και κοινή απόφαση.
Με βάση και τη φετινή εμπειρία των αγώνων ενάντια στις συγχωνεύσεις εργαζόμαστε για ένα κοινό μέτωπο αντίστασης και υπεράσπισης του δημόσιου σχολείου μαζί με τους υπόλοιπους εργαζομένους, μαζί με τους γονείς των μαθητών μας. Συγκροτούμε επιτροπή αγώνα, προτείνουμε τη δημιουργία Κεντρικής Επιτροπής Αγώνα και προχωράμε σε πλατύ Συντονισμό Φορέων και Συλλόγων. Στόχος μας η δημιουργία πλατιών λαϊκών μετώπων αντίστασης και αλληλεγγύης σε κάθε περιοχή. Προωθούμε στην κοινωνία το στόχο του δημόσιου δωδεκάχρονου σχολείου και τις δίχρονης προσχολικής εκπαίδευσης Με ανοικτή επιστολή προς τους γονείς, με κοινές εκδηλώσεις ανά νησί ή ανά σχολείο, με κοινές παραστάσεις διαμαρτυρίας ενάντια σε κάθε σχέδιο συρρίκνωσης του δημόσιας εκπαίδευσης.. Ανοίγουμε από το Σεπτέμβρη το ζήτημα των κενών και της συνολικής απαξίωσης του δημόσιου σχολείου, συνδέοντας το δικαίωμα στη μόρφωση με το δικαίωμα στην εργασία. Επιδιώκουμε να μπλοκάρουμε κάθε δράση του «νέου σχολείου», υπερασπίζοντας όχι το παλιό σχολείο, αλλά το σχολείο της ολόπλευρης γνώσης και της κριτικής σκέψης, το σχολείο των αναγκών και των δικαιωμάτων των μαθητών, των εκπαιδευτικών και των εργαζομένων .
Προωθούμε πρόταση για γενικό διακλαδικό απεργιακό και αγωνιστικό πρόγραμμα διαρκείας που απευθύνεται σε όλο το εργατικό κίνημα και σε κάθε περίπτωση υλοποιείται από τους βασικούς κλάδους του δημοσίου.
Σε αυτή την κατεύθυνση εργαζόμαστε από τη νέα σχολική χρονιά για τη δημιουργία των όρων συγκρότησης ενός διακλαδικού αγωνιστικού μετώπου. Κήρυξη απεργιακής εβδομάδας στο τέλος Σεπτέμβρη, αρχές Οκτώβρη που θα περιλαμβάνει 3ήμερη ή πενθήμερη απεργιακή κινητοποίηση, και θα συνοδεύεται από συλλαλητήρια, και πολύμορφες δράσεις. Απευθύνουμε την πρόταση αυτή και επιδιώκουμε να συντονιστούμε με ολόκληρο το εκπαιδευτικό και εργατικό κίνημα.
Στόχο έχει να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις απεργιακής συμπόρευσης και με άλλους κλάδους και κυρίως με τους κλάδους που έχουν αγωνιστική παράδοση (καθηγητές, υγεία, ΟΤΑ) για την εκδήλωση απεργίας διαρκείας με επαναλαμβανόμενες μορφές. Μιας απεργίας που θα υπερβαίνει τα κλαδικά και θα έχει διακλαδικά – πανεργατικά χαρακτηριστικά.
Την τελευταία ημέρα αυτής θα ακολουθήσει νέος γύρος Γ.Σ. για την εκτίμηση της απεργιακής πορείας. Η συνέχιση του απεργιακού αγώνα με επαναλαμβανόμενες μορφές, η έκταση και η ένταση αυτών των μορφών θα εξαρτηθούν από το βαθμό ανάπτυξης του εργατικού κινήματος, τη δυνατότητα συμπόρευσης με άλλους κλάδους και βέβαια την εκφρασμένη θέληση των εκπαιδευτικών στις Γενικές Συνελεύσεις.
Γ. Μετά από πρόταση μέλους της Γ.Σ
Έκπτωση στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια για τους εκπαιδευτικούς
