Μέσα στο σίφουνα καταργήσεων και συγχωνεύσεων που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση, η προοπτική της κατάργησης του Οργανισμού Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων (ΟΕΔΒ) προξενεί ιδιαίτερη ανησυχία στους γονείς και στον εκπαιδευτικό κόσμο, καθώς σηματοδοτεί μια ξεκάθαρη επίθεση στη δημόσια δωρεάν παιδεία. Η πιθανότητα, μάλιστα, μετακύλησης του κόστους των σχολικών εγχειριδίων και του όποιου εκπαιδευτικού υλικού στους γονείς, σε μια περίοδο μάλιστα, συρρίκνωσης του εργατικού εισοδήματος και δραματικής αύξησης της ανεργίας αποτελεί πραγματική πρόκληση για τον κόσμο της εργασίας.
Η κατάργηση του ΟΕΔΒ και η μεταφορά των αρμοδιοτήτων του σε ένα ΝΠΙΔ σημαίνει ότι ο σχεδιασμός για τα σχολικά βιβλία δίνεται σε ένα φορέα που θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, άρα με κριτήριο το κέρδος. Μάλιστα, ο νέος φορέας θα έχει αρμοδιότητες και για την «ανάπτυξη και επιχειρησιακή εκμετάλλευση του συνόλου των κεντρικών υποδομών, των ηλεκτρονικών υπηρεσιών και των ψηφιακών εφαρμογών μάθησης που έχουν αναπτυχθεί διαχρονικά, περιλαμβανομένου και του Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου». Πρακτικά, δημιουργείται ένα ΝΠΙΔ με διάφορες αρμοδιότητες, μεταξύ των οποίων και αυτές για το σχολικό βιβλίο. Κατά συνέπεια το σχολικό βιβλίο μετατρέπεται από μέσο μάθησης σε αντικείμενο εμπορευματικής εκμετάλλευσης.
Ανεξάρτητα, πάντως, απ' τη «φόρμουλα» που θα βρεθεί για το μηχανισμό έκδοσης των βιβλίων το μόνο σίγουρο είναι ότι στο «νέο» σχολείο της «αγοράς», που προωθεί η κυβέρνηση, θα ενισχυθούν οι ηλεκτρονικές εκδόσεις και τα μέσα τεχνολογίας και το βιβλίο θα περάσει σε δεύτερη μοίρα. Το υπουργείο Παιδείας, άλλωστε, εδώ και ένα χρόνο διαφημίζει το «ψηφιακό σχολείο», με σκοπό, υποτίθεται, την «αναβάθμιση» της γνώσης και την «εύκολη» μετάδοσή της, αναπαράγοντας έστω και ετεροχρονισμένα, αντίστοιχα συνθήματα που προωθούσε ο εκπαιδευτικός νεοφιλελευθερισμός μια δεκαετία πρωτύτερα σε μια σειρά από χώρες. Το σίγουρο είναι, επίσης, το «πάρτι» κερδών που θα κάνουν οι εταιρείες νέων τεχνολογιών.
Το ουσιαστικότερο ζήτημα, όμως, είναι η υποβάθμιση της παιδαγωγικής διαδικασίας, αφού τα τεχνολογικά μέσα δε θα είναι συμπληρωματικά (όπως θα έπρεπε), αλλά κυρίαρχα. Όπως έχει άλλωστε αποδειχτεί από μια σειρά έρευνες σε διάφορα εκπαιδευτικά συστήματα, έρευνες που φαίνεται να αγνοούν οι νεόκοποι μεταρρυθμιστές του Υπουργείου, η στροφή προς το ψηφιακό υλικό στην πράξη μεταφράζεται σε μια έμφαση σε τεχνικού τύπου δεξιότητες χαμηλού επιπέδου, εις βάρος της εμβάθυνσης σε ολοκληρωμένα γνωστικά αντικείμενα. Η πεποίθηση πως οι νέες τεχνολογίες αποτελούν την πανάκεια για κάθε σύνθετο εκπαιδευτικό ζήτημα, αποκαλύπτει στην πραγματικότητα, όχι μόνο τον τεχνοκρατισμό και την ένδεια του επίσημου παιδαγωγικού λόγου, αλλά και το πόσο επικίνδυνη για τη μόρφωση των παιδιών είναι η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας. Πόσο μάλλον όταν στο κείμενο του Υπουργείου δεν γίνεται ούτε μια φορά αναφορά στην υποχρέωση του κράτους να διανέμει δωρεάν και σε όλα τα παιδιά το διδακτικό υλικό, ψηφιακό και έντυπο. Κατά συνέπεια, πίσω από την προοπτική της κατάργησης του ΟΕΔΒ, αποκαλύπτεται η πραγματική σκοποθεσία του Υπουργείου για το νέο σχολείο που συμπυκνώνεται στο δίπτυχο εμπορευματοποίηση-δεξιότητες για την αγορά εργασίας, εις βάρος του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαιδευτικής παροχής και της ανάγκης για ολόπλευρη μόρφωση και κριτική σκέψη.
Δηλώνουμε αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε
Ø τη δημόσια και δωρεάν έκδοση και διανομή των σχολικών βιβλίων, και
Ø τα εργασιακά - μισθολογικά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα των εργαζομένων του ΟΕΔΒ.
Ø Ένα σχολείο που να ανταποκρίνεται στις πολύπλευρες κοινωνικές, συναισθηματικές και μορφωτικές ανάγκες των μαθητών.
