Αγαπητή συναδέλφισσα, αγαπητέ συνάδελφε ,
ο αγώνας για την αποτροπή της εφαρμογής της
αντιδραστικής αξιολόγησης δεν είναι μια υπερφίαλη κατασκευή στείρας
αντιπαράθεσης , ούτε μια φαντασιακή μάχη στους ανεμόμυλους της άγονης άρνησης.
Έχει εδραιωμένο επιχειρηματικό λόγο και αιτία.
Είναι ο αγώνας των μάχιμων εκπαιδευτικών , αυτών που
καθημερινά ξεπερνούν τις βιολογικές και ψυχικές αντοχές τους, προκειμένου να
σταθούν δίπλα στους μαθητές και τις οικογένειές τους. Είναι ο αγώνας αυτών που
επί χρόνια έχουν αφιερώσει σχεδόν όλο τους το «είναι» για να σπουδάσουν και να
διδάξουν. Αυτών που έχουν περάσει πάμπολλες εξεταστικές δοκιμασίες , άγχη κι
αγωνίες και που όταν κάποτε φτάσει η ώρα να κληθούν να υπηρετήσουν το όνειρό
τους , γυρνούν πολλές φορές με μια βαλίτσα στο χέρι , πηγαίνοντας και στο πιο
δυσπρόσιτο χωριό , διαβιώντας και στο πιο μικρό νησάκι , μακριά απ’ τον τόπο
τους και πολλές φορές μακριά απ’ τις οικογένειές τους.
Αυτών που υπηρετούν σε σχολεία με προβληματικές κτιριακές
εγκαταστάσεις, σε σχολεία που στερούνται της στοιχειώδους υλικοτεχνικής
υποδομής. Αυτών που είναι αναγκασμένοι
ακόμα και να πληρώνουν απ’ τους μειωμένους σημαντικά μισθούς τους για να έχουν
τα υποτυπώδη, με εξουθενωτικά αρκετές φορές ωράρια και μετακινήσεις.
Αυτός ο αγώνας είναι ο δικός μας αγώνας. Πέρα και
μακριά από παραταξιακές και κομματικές κηδεμονίες και στοχεύσεις , πέρα και
μακριά από «ξύλινες» διακηρύξεις , στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση των στενά
ατομικών και μικροφιλόδοξων τακτικών.
Αυτός ο αγώνας είναι όλων εμάς που καθημερινά
υπηρετούμε με υψηλό αίσθημα ευθύνης το λειτούργημά μας στα σχολεία και που αυτό
δε σταματά με το κουδούνι της αποχώρησης , αλλά τις περισσότερες φορές
εντείνεται και επεκτείνεται με την αναγκαία προετοιμασία στο σπίτι . Όλων εμάς
που το παράδειγμά μας δεν εξαντλείται στον πίνακα της τάξης και στον
περίκλειστο χώρο της αίθουσας , αλλά μετουσιώνεται σε βίωμα και στάση ζωής.
Όλων εμάς που πρωταρχική μας έγνοια είναι η
καλλιέργεια της επιθυμίας των μαθητών μας για μάθηση , η αρμονική συνεργασία
και επικοινωνία τους με τους συμμαθητές τους, η ανάπτυξη χαρακτηριστικών όπως ο
σεβασμός στον άλλον,στον διαφορετικό, η αλληλοκατανόηση και η αλληλεγγύη. Η
εμφύσηση βασικών πανανθρώπινων αξιών , όπως η ειρήνη , η δημοκρατία , η ισότητα , η κοινωνική δικαιοσύνη , η ελευθερία.
Εννοιών όμως, εντελώς ασύμβατων με διαδικασίες και
πρακτικές ασφυκτικού ελέγχου, χειραγώγησης, επιβολής, εργασιακής ανασφάλειας ,ισοπέδωσης
δικαιωμάτων κι εκφοβισμού. Εννοιών που αντιστρατεύονται λογικές ανέλιξης με
κάθε τρόπο και μέσο , λογικές ιδιοτελών σκοπών και μεθοδεύσεων, λογικές
«χαμαιλεοντισμού» και «οσφυοκαμψίας».
Τα παραπάνω ιδιαιτέρως αρνητικά χαρακτηριστικά έχουν
προκύψει σε όσες χώρες εφαρμόστηκε το αγγλοσαξονικό μοντέλο αξιολόγησης και
οδήγησαν σε σωματική και ψυχική εξουθένωση κι απομόνωση , σε παραιτήσεις κι
απολύσεις εκπαιδευτικών , σε πολυκατηγοριοποιήσεις , και κλείσιμο σχολείων , σε
ραγδαία αύξηση του λειτουργικού αναλφαβητισμού , της σχολικής διαρροής , των
ταξικών φραγμών , σε δραματική υποβάθμιση του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου ,
σε ελαστικοποίηση των συνθηκών εργασίας και μισθολογική καθήλωση.
Απέναντι σε αυτές τις αντιδραστικές και
αντιεκπαιδευτικές πολιτικές είναι χρέος μας να προτάξουμε την επιστημονική και
παιδαγωγική μας ιδιότητα, την κριτική μας στάση και αντίθεση ως ελεύθεροι και
υπεύθυνοι πολίτες.
Αβάσιμες απειλές , εκφοβισμοί, και μάλιστα από τα
πλέον αρμόδια πολιτικά χείλη , δε
νοούνται σε ευνομούμενα κράτη. Καμιά και κανένας δεν έχει το δικαίωμα – όσο
ψηλά κι αν βρίσκεται – να αμφισβητεί το νομικά και συνταγματικά κατοχυρωμένο
δικαίωμα στην απεργία. Αλίμονο, αν εξαντλούνταν η πολιτική και ανθρώπινη
οντότητά μας στη δημοσιοϋπαλληλική μας ιδιότητα. Θα ακυρώναμε τον ίδιο μας τον
ρόλο, αν δε λαμβάναμε υπόψη μας ότι εκτός απ’ την υπηρεσιακή υποχρέωση υπάρχει
η επιστημονική και παιδαγωγική μας υπόσταση και αξιοπρέπεια , η ευθύνη μας ως
σκεπτόμενοι πολίτες , η υπεράσπιση των εργασιακών μας δικαιωμάτων και υπεράνω
όλων η ιερή υποχρέωσή μας να σταθούμε αρωγοί στην ολοκληρωμένη και ουσιαστική μόρφωση των
μαθητών μας.
Είναι χρέος μας να
προτάξουμε τη συναδελφικότητα και την ανθρωπιά μας. Είναι
διπλό χρέος , πρώτιστα υπεράσπισης των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών
μας και συνάμα του εργασιακού μας παρόντος
και μέλλοντος. Είναι η αναγκαία
παρακαταθήκη μας στη γενιά που έρχεται, η αδιαπραγμάτευτη αθρόα εισροή αέρα
δημιουργικής ελευθερίας και παιδαγωγικού οξυγόνου , η αστείρευτη πηγή
αλληλοπροσφοράς, η παλέτα των έντονων ανοιξιάτικων χρωμάτων στις αίθουσες με τ’
ανοιχτά παράθυρα και το φως του ήλιου, στις αίθουσες με τα χαρούμενα γράμματα
και τις ανθισμένες παιδικές αγκαλιές!
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ
ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ – ΑΠΟΧΗ
ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΜΑΧΙΜΩΝ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
ΠΡΟΑΣΠΙΖΟΥΜΕ
ΤΑ ΜΟΡΦΩΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΑΣ
ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ
ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
ΤΗΝ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΜΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΑΣΗ
ΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ
ΣΧΟΛΕΙΟΥ
ΤΟ Δ.Σ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
ΔΑΣΚΑΛΩΝ -ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ
ΣΥΡΟΥ – ΤΗΝΟΥ- ΜΥΚΟΝΟΥ
